Memorysticks
"Het is puur de magie van het verleden die me daar naartoe brengt en me daar met dichte ogen laat staan – het verleden waarover ik me buig als over een dampende zwarte kop, waaruit in blauwige kringels een mengeling opstijgt van herinneringen, slaap, illusies en spijt …"
(‘Colette, De eerste keer dat ik mijn hoed verloor’, Kiki Coumans citaat uit Belles saisons, Colette)
In de reeks Memorysticks, observeert Kris Campo op een poëtische manier haar kleine leven. Haar objecten bieden een intimistisch perspectief op haar bestaan, haar omgeving en de tijd waarin ze leeft. Memory Sticks bevat flarden van mensen en dingen die voorbij kwamen, en om een of andere reden in haar geest bleven plakken.
Het leven is immers merendeels een aaneenschakeling van banale handelingen en ditto evenementen. Dagelijkse bezigheden als koffiedrinken, in een woonkamer vertoeven, een museum bezoeken, winkelen, werken … stromen voorbij en verdwijnen.
Maar soms hapert de tijd. Dan verschiet de banaliteit tot een herinnering die zich vastgrijpt in ons geheugen. Momenten van een intens geluksgevoel of diep verdriet. Verontwaardiging die ons tot actie drijft of ons machteloos achterlaat, schoonheid die ons overweldigt, lelijkheid die ons doet walgen …
Die haperingen van de tijd zitten opgeslagen in de Memorysticks van Kris Campo. Maar ook Memory Sticks zijn onderhevig aan slijtage en dus geraken de opgeslagen herinneringen wat vervormd, gefragmenteerd en verbleekt door het perspectief van het verleden, ook al blijven ze in staat ons terug te voeren naar een sfeer of een impressie verscholen in ons brein. Zo dagen ze de toeschouwer uit tot aandachtig kijken en ontlokken af en toe een gevoel van herkenning.
Track & Traces
“Er is niets in deze hele wereld dat blijft. Alles verglijdt, elk ding krijgt vorm en gaat voorbij. Ja, ook de tijd verstrijkt in een gestadige beweging als een rivier, die net zomin haar stroom kan stuiten als een vluchtig uur kan stilstaan; zoals water water voortstuwt en in de rug geduwd wordt, maar ook zelf naar voren duwt, zo holt de tijd vooruit en zit zichzelf ook achterna en vernieuwt zich steeds …”
(Ovidius – Metamorphosen)
‘Track & Traces’ gaat over vergankelijkheid en sporen nalaten. Het is een overkoepelend concept waarbinnen ik impressies uit mijn leven tracht te vatten, door te geven en te relativeren. Impressies van dagelijkse dingen. Dingen die mij beïnvloeden, die te maken hebben met verwondering, passies, plaatsen, familieleden, hun huizen en interieurs, tijdsgeest … Die laten sporen achter en vormen lijnen naar wie ik ben, geweest ben. Toch is het geen biografie, maar louter stukjes van het patroon dat mijn leven vorm geeft en die ik doorgeef of achterlaat voor de toevallige passant.
De informatie is gefragmenteerd, zoals herinneringen gefragmenteerd zijn en alles blijft vatbaar voor interpretatie. De kijker kan er van genieten en er plezier aan beleven door telkens weer een nieuw elementje, een nieuw inzicht, een nieuwe interpretatie te ontdekken of er zijn eigen verhaal van maken.
Proloog
Dans en theater vormen een eerste rode draad in mijn werk. Die elementen komen reeds tot uiting in de reeksen ‘Trias’ en ‘Histriones’. Van jongsaf waren het favoriete hobby’s, maar stilaan verdween – noodgedwongen - de actieve beoefening. Toch zijn ze onderhuids blijven sluimeren en hebben ze hun sporen nagelaten. Nu weerspiegelen ze in de complexe vormen geïnspireerd op de kostumes van het mythische Triadische ballet van Oscar Schlemmer van begin de 20ste eeuw. Dat mag maar eens in de vijftig jaar worden opgevoerd. In 1988 maakte de tot nog toe laatste opvoering een overweldigende indruk op mij.
Het Triadische ballet speelt met vorm, evenwicht en kleur maar ook met beweging en decor. En die elementen zijn ook erg aanwezig in mijn werk. Belangrijk daarbij is dat decor niet enkel ‘decoratie’ is, maar mee betekenis geeft aan het geheel, zoals ook het decor in het theater mee de sfeer, inhoud en interpretatie van een toneelstuk bepaalt. Deze elementen vormden de basis van de reeks ‘Trias’.
Geen dans en theater zonder theatergebouw. Die specifieke, dikwijls impresionante en creatieve architectuur, vormde de inspiratiebron voor de werken ‘Histriones’. De werken evoceren de ruimte waarbinnen de danser of acteur beweegt en hebben zo een meer architecturale beleving.
Part One: ‘Me, My Family & I'
De doorleving van het creatieproces voor ‘Trias’ en ‘Histriones’ leidde tot het project ‘Me, My Family & I’ waarin de rode draad ‘dans en theater’ het uitgangspunt vormt om een eigenzinnig familieportret samen te stellen.
Elk object heeft een decor dat gepersonaliseerd is door telkens één familielid via zelf samengestelde decalpatronen op basis van familiefoto’s en bestaande decoraties. De decaldecors zijn doelbewust gefragmenteerd en geassembleerd. Foto’s van het familielid zijn verknipt en vermengd met coupures van klassieke decaldecoraties tot unieke patronen, zoals ik ook al in mijn vorige werken deed. Al mijn naaste familieleden zitten er in verwerkt, maar enkel voor wie aandachtig kijkt, zijn ze makkelijk herkenbaar.
De objecten worden omkaderd door prints op fragiel rijstpapier van 1m breed en 2m lang met daarop fotografische details van de decors die zo worden overgebracht op de muren van de tentoonstellingsruimte en een afgebakende ruimte – een huis? – suggereren.
“Me, my family & I” is zo een speelse, ietwat exentrieke en relativerende ‘familievoorstelling’. Het is geen stamboom, en ook geen familiefoto, maar eerder een evocatie zonder meer. Die familieleden zijn er (geweest). Ze hebben bewust en onbewust fysieke en psychische sporen achtergelaten door te bewegen en te interageren in mijn leefwereld.
Part two: ‘Decades’
In ‘Track & Traces, #2, Decades’ staan mijn herinneringen centraal, gegroepeerd volgens de vijf decennia die ik bij de aanvang van het werk geleefd heb.
Concreet gaat het om vijf keramische objecten, uitgevoerd in mijn typische vormtaal, met een decor gebaseerd op foto’s van zowel puur persoonlijke momenten als van belangrijke gebeurtenissen die mij uit de actualiteit zijn bijgebleven. Het decor bestaat louter uit foto’s, verknipt en tot patronen samengesteld. Neutraal wit geschilderde meubels kenmerkend voor de betreffende periode doen dienst als sokkels. Details van de keramische objecten worden weerspiegeld in zeven grote prints op rijstpapier, die verbonden zijn door een lange fotoband. Zo vormen ze een abstracte tijdslijn.
Elk van de vijf objecten weerspiegelt een decennium, van de jaren ‘60 tot nu. Fragmenten van foto’s uit de betreffende periode zijn tot patronen uitgewerkt. De fragmenten gaan soms over hele kleine dingen, zoals mijn voorliefde voor de verhalen van ‘Tiny’ als klein meisje in de jaren ’60, naast ingrijpende gebeurtenissen als de ‘brand van de Innovation’ in diezelfde periode, waarvan ik de brandgeur nog steeds kan oproepen.
Doorheen de Decades duiken thema’s op als de verdwijnende invloed van een katholieke opvoeding, de naweeën van de sixties waarvan we als tieners profiteerden om een eigen vrijheid op te eisen, de ontwikkeling van eigen interesses en het opbouwen van een eigen leven, het belang en de invloed van de mensen in je omgeving op je levens- en wereldvisie, keuzes die we bewust maken of die zich opdringen en die je verdere levensloop bepalen, historische gebeurtenissen als de val van de muur of 9/11 die een enorme impact hebben op onze manier van samenleven. Verlies en verdriet en evengoed nieuw leven, gezelligheid en ontdekkingen, …
‘Decades’ is een eigentijdse wandeling doorheen mijn persoonlijke en de collectieve geschiedenis. Het is een eigenzinnige terugblik op vijftig voorbije jaren, een door de tijd gekleurde herinterpretatie van mijn eigen herinneringen.
Part three: 'Snowlight'
“If there was something roguish and fantastic about the immediate vicinity through which you laboriously made your way, the towering statues of snow-clad Alps, gazing down from the distance, awakened in you feelings of the sublime and holy."
Thomas Mann, ‘The Magic Mountain’
‘Snowlight’ is een verhaal over mijn passie voor bergen en sneeuw.
In dit werk tracht ik met gestapelde landschappen, zachte ijzige kleuren en flarden van beelden de grootsheid en ultieme schoonheid van witbesneeuwde bergen te vatten. Ik breng een uiterst persoonlijk beeldverhaal over de sensatie van totale vrijheid, het intense plezier en de perfectie van dit betoverende natuurwonder.